Mistrz Sztuki Kowalskiej - Tomasz Brokman

Kontakt telefoniczny: +48 602 215 132

Kontakt mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W mailu proszę określić, który wzór Państwa interesuje wpisując numer miniaturki z galerii.

Po kliknięciu na zdjecie w galerii będzie możliwy podgląd innych zdjęć danego wzoru.

Zapraszam do współpracy.

Piękne ogrodzenie to duma każdego inwestora: efekt końcowy zależy od projektanta traktującego je często jako wyzwanie nie mniejsze niż sam budynek, ale przede wszystkim od wykonawcy.

Trudno znaleźć dwa identyczne ogrodzenia.

ogrodzenie kute

Ogromna plastyczność stali, profesjonalizm i fantazja fachowców naszej firmy, dają wręcz nieograniczone możliwości.

Ogrodzenie może wtapiać się w otoczenie domu albo kontrastować z nim, być delikatną ozdobą ogrodu bądź jego solidną ochroną, może mieć surowy, nowoczesny wygląd lub sprawiać wrażenie starego, uroczo podupadłego muru sprzed lat.

Aby nie szpeciło otoczenia, musi spełniać dwa warunki. Po pierwsze, pasować zarówno do budynku, który osłania, jak i do jego zewnętrznego otoczenia, czyli między innymi do ewentualnych posesji sąsiadów. Po drugie, powinno być solidnie wykonane, żeby się nie przewróciło. Choć na pierwszy rzut oka płot nie przenosi żadnych obciążeń, w rzeczywistości jest poddawany dość silnemu parciu wiatru, naciskom opierających się o niego ludzi, przypadkowym uderzeniom czy wreszcie obciążeniom od własnego ciężaru. Jego konstrukcja musi być zatem mocna i porządnie podparta.

PORADY

Zanim zamówią Państwo przęsła kute, warto wykonać fundament.

Pod ciężkimi ogrodzeniami albo tam, gdzie grunt osiada nierównomiernie,fundament buduje się na całej długości poniżej strefy przemarzania. W zależności od regionu wynosi ona od 80 do 140 cm (tylko na przepuszczalnych piaskach dopuszcza się 60 cm). Aby beton nie pękał wskutek nadmiernych naprężeń, co 15 metrów należy wykonać w nim szczeliny dylatacyjne. Jeżeli ogrodzenie składa się ze słupków i z przęseł, fundament może mieć formę uskokową, czyli dwa poziomy posadowienia. Pierwszy – pod nośnymi słupkami, głębszy – ma sięgać poniżej poziomu przemarzania. Drugi poziom – wzdłuż linii nienośnych przęseł – może być płytszy (30-50 cm). Takie zróżnicowaniepozwala ograniczyć koszt materiałów i robocizny, a nie narusza stabilności parkanu. W skrajnych przypadkach, kiedy ogrodzenie nie ma podmurówki (na przykład drewniany płot), można wykonać same stopy fundamentowe pod słupkami, ale warto pamiętać, że pod ogrodzeniem łatwo się wówczas podkopać (odkryją to szybko okoliczne psy). Dlatego zawsze lepiej robić choćby płytką podwalinę wzdłuż linii przęseł.

Posadowienie stref nośnych na głębokości poniżej strefy przemarzania jest bardzo ważne (a często, niestety, bagatelizowane). Zapewnia wielokierunkową sztywność całemu ogrodzeniu, chroniąc je przed przechyłem, a jednocześnie zapobiega zniszczeniom konstrukcji w czasie zimy. Dotyczy to zwłaszcza gruntów wysadzinowych, jak na przykład glina, które zamarzając, rozsadzają zbyt płytko umieszczony fundament. Ważne, aby fundamenty pod słupkami i przęsłami nie były trwale połączone.Ze względu na zróżnicowaną głębokość posadowienia i rozkład obciążeń pracują one w odmienny sposób, powstają w nich różne naprężenia, więc trwałe połączenia mogłyby pękać. Między poszczególnymi fundamentami zostawia się zatem szczeliny dylatacyjne, które wypełnia się nienasiąkliwym i trwale elastycznym materiałem uszczelniającym. Fundament uskokowy sprawdza się także na pochyłym terenie, gdzie ogrodzenie ma formę schodkową – dzięki oddzielnym podwalinom każde przęsło może się znajdować na innym poziomie.
Uwaga! Wszelkie dylatacje muszą być ciągłe na całej wysokości ogrodzenia, a więc od podstawy fundamentuaż po górną powierzchnię słupków i przęseł.

Fundamenty betonowe wykonuje się w odpowiednio uformowanym deskowaniu. Tylko w gruntach spoistych, które się nie osypują, można układać mieszankę bezpośrednio w wykopie. Należy jednak wyłożyć go folią, którazapobiegnie mieszaniu się betonu z ziemią i odsączaniu mleczka cementowego ze świeżej mieszanki do gruntu. Beton osiąga wytrzymałość po mniej więcej dwóch tygodniach, wtedy można usunąć deskowanie i przystąpić do dalszych prac. Niekiedy fundament wymaga wzmocnienia zbrojeniem, na przykład na słabym, odkształcalnym gruncie albo na skarpie, gdzie tworzy się podwalinę schodkową. W dolnej części umieszcza się wówczas zbrojenie z czterech podłużnych prętów połączonych strzemionami, które usztywnia fundament, zapobiegając jego pękaniu.

Fundamenty można także wymurować z kamieni. Zazwyczaj robi się je pod ogrodzeniami kamiennymi, ale nadają się również do innych typów. Jest to rozwiązanie godne polecenia zwłaszcza na działkach w pobliżu terenów rolnych – kamienie często usuwa się tam z pól i rolnicy chętnie się ich pozbędą. Grubość kamiennej podwaliny nie może być mniejsza niż 30 cm, a pod murem z kamienia powinna być od niego o 10 cm szersza. Zawsze trzeba ją jak najlepiej wypoziomować i osłonić izolacją przeciwwodną.

PRZEPISY PRAWNE DOTYCZĄCE OGRODZEŃ - PORADNIK

Na nowo podzielonych i zasiedlanych działkach problemem jest osiągnięcie porozumienia między sąsiadami co do wyglądu i kosztu stawianego ogrodzenia. Funkcjonująca gdzieniegdzie tak zwana reguła prawej strony (każdy buduje swoje ogrodzenie od strony ulicy i z prawej strony, patrząc od frontu) nie zdaje egzaminu choćby dlatego, że nie znajduje oparcia w przepisach prawa, więc nie można jej wyegzekwować. W wypadku kupna działki leżącej między zagospodarowanymi i ogrodzonymi nieruchomościami bolączką nabywcy jest to, że z każdej strony ma ona inny płot.

Kto zapłaci za płot między działkami?

Przepisy prawa nie regulują kwestii związanych z finansowaniem budowy ogrodzenia. Treść art. 154 § 1 Kodeksu cywilnego pozwala domniemywać, że mury, płoty, miedze, rowy i inne podobne urządzenia znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących służą do wspólnego użytku sąsiadów. Natomiast zgodnie z art. 154 § 2 korzystający z wymienionych obiektów są obowiązani ponosić wspólnie koszty ich utrzymania. Obowiązek ten nie obejmuje jednak kosztów wybudowania nowego urządzenia, czyli między innymi płotu (takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 24 stycznia 2002 r. sygn. III CZP 75/01, OSNC 2002/10/121). Oznacza to, że nie ma podstaw prawnych do obciążania sąsiada kosztami budowy ogrodzenia, jeśli nie jest on zainteresowany jego powstaniem. Ogrodzenie ma zapobiegać naruszaniu prywatnej własności, dlatego koszt jego budowy obciąża tego, czyja własność ma być przez nie chroniona.

Jeśli więc właściciel nieruchomości, któremu zależy na wykonaniu ogrodzenia, nie dojdzie do porozumienia z sąsiadem, sam będzie musiał sfinansować inwestycję. Dopiero po wybudowaniu ogrodzenia można będzie domagać się od sąsiada współfinansowania napraw i remontów. Problem pojawi się ponownie, gdy stare ogrodzenie ulegnie całkowitemu zniszczeniu. Wtedy nie będzie można już mówić o remoncie, lecz znowu o budowie nowego ogrodzenia, którego koszty ponosi właściciel zainteresowany budową.

W którym miejscu stawiać ogrodzenie?

Od strony sąsiada. Najlepszym rozwiązaniem jest postawienie płotu dokładnie w osi granicy działek. Jeśli jednak nie dojdziemy do porozumienia z sąsiadem w sprawie budowy ogrodzenia i nie będzie to inwestycja wspólna, to należy je tak usytuować, aby nie przekraczało granicy nieruchomości należącej do inwestora. Unikniemy wtedy konfliktów i oskarżeń o naruszenie granic działki.

Od ulicy. Ogrodzenie nie może przekraczać linii rozgraniczających ulicy. Jeżeli plan miejscowy przewiduje poszerzenie drogi, trzeba będzie odsunąć ogrodzenie w głąb działki i pozostawić poza nim pas gruntu przewidziany na drogę.
W przypadku działek położonych wzdłuż skrzyżowania dróg może się okazać, że ogrodzenie musi mieć ścięty narożnik. Jeśli bowiem po otrzymaniu zgłoszenia o zamiarze budowy ogrodzenia starosta dojdzie do wniosku, że jego wykonanie w granicach działki ograniczy widoczność użytkownikom dróg, a tym samym spowoduje zagrożenie bezpieczeństwa, może w drodze decyzji wyrazić sprzeciw i zobowiązać inwestora do uzyskania pozwolenia na budowę ogrodzenia z uwzględnieniem wymogów bezpieczeństwa.
W razie wątpliwości co do przebiegu granic działki należy zlecić geodecie wznowienie znaków granicznych (czyli odnalezienie i zaznaczenie ich w terenie), a jeśli to się okaże niemożliwe – należy przeprowadzić administracyjne postępowanie rozgraniczeniowe. Jeżeli mamy wątpliwości co do przebiegu linii rozgraniczającej istniejącej lub planowanej ulicy (może się ona nie pokrywać z granicą własności), to również powinniśmy zatrudnić geodetę do jej wytyczenia. Nie ma co prawda takiego obowiązku, ale pozwoli to uniknąć ewentualnych kosztów w przypadku konieczności przestawienia ogrodzenia.

Jakie formalności są konieczne?

Budowa ogrodzenia nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. W niektórych przypadkach będzie jednak potrzebne zgłoszenie, czyli zawiadomienie starostwa o zamiarze wykonania ogrodzenia. Zgłosić należy budowę lub remont ogrodzeń:

od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych oraz
o wysokości powyżej 2,2 m – bez względu na to, czy są sytuowane od strony drogi, czy od strony działki sąsiada.

Ogrodzenia, których wysokość nie przekracza 2,2 m, lokalizowane pomiędzy sąsiednimi działkami, nie wymagają ani pozwolenia, ani zgłoszenia.

Zgłoszenia należy dokonać co najmniej 30 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia robót budowlanych. W zgłoszeniu trzeba określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Należy też dołączyć oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a także – w zależności od potrzeb – odpowiednie szkice lub rysunki (może tego zażądać urząd). Może je wykonać sam inwestor.

Do budowy ogrodzenia można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od daty doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji. Powodem sprzeciwu może być naruszenie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub innych przepisów, na przykład ustawy o drogach publicznych lub przepisów techniczno-budowlanych. Przykładem może być budowa ogrodzenia na terenie planowanej ulicy, nawet jeśli ulicy takiej na razie nie ma i nie wiadomo, kiedy będzie.
Budowę ogrodzenia należy rozpocząć w ciągu dwóch lat od określonego w zgłoszeniu terminu. Po ich upływie konieczne będzie nowe zgłoszenie.

Prowizoryczne ogrodzenie mające na celu jedynie zabezpieczenie placu budowy na czas wykonywania robót budowlanych nie wymaga zgłoszenia.

Podstawa prawna:

ustawa z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 z późn. zm.)
rozporządzenie ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75, poz. 690 z późn. zm.)
ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 z późn. zm.)